 | Hotel: Baymont Inn and Suites Vlucht: 3 uur - 1,5u wachten in Reykjavik - 7,5 uur Aantal miles gereden: 18 miles |
Niet zo goed geslapen deze nacht. Omdat we zo plots- plots moesten vertrekken, toch veel wakker geworden met het idee van 'ik ben dit vergeten' of 'heb ik dat wel bij'. Om 7u opgestaan, naar de bakker verse koeken gaan halen die we meenemen, kinderen wakker gemaakt, tuinmeubels binnen gezet en toen kwamen (nonkel) Maarten en opa ons al halen.Thx again!. De beide koffers zitten helemaal vol. We komen veel te vroeg toe in de luchthaven, en checken na 30 min wachten als allereerste in. De handbagage is geen probleem, iedereen mag 10 kg meenemen. In totaal hebben we 5 stuks: 4 trolley's (waaronder een lege, alvast voor souvenirs) en de laptops samen in een tas. Normaal mochten we maar 6 kg meenemen omdat we onze tickets al in september kochten, maar ze maken dus geen onderscheid. Het duurde erg lang om door de security checkin te geraken. We stonden wel 45 min in de rij te wachten. Veel mensen die niet wisten hoe ze alles moesten doen, waarschijnlijk voor de eerste keer met het vliegtuig op reis....Omdat we in het vliegtuig geen eten krijgen en het al middag is, hebben we nog net tijd om in de Quick iets te eten. Helaas is voor Starbucks of een 'deftige' maaltijd te weinig tijd. Het boarden verloopt vlotjes. We zitten met z'n 5-en op een rij. De kinderen samen en Luc en ik aan de andere kant van de gang. Ze spelen een film waar we niet naar kijken. De kinderen krijgen elk een PSP voor de hele vlucht Wauuw! Dat viel al in goede aarde. We hebben ze 3 uur niet gehoord. Wij lezen wat en ik babbel veel met de dame naast mij die deel uitmaakt van een grope die IJsland bezoekt. IJsland ziet er prachtig uit! Soms is het mooi groen, dan weer bruine aarde, dan weer bergen (vulkanen) en dan weer afgschilferde grond. Heel uniek. Victor vraagt al of we volgend jaar niet naar IJsland kunnen gaan? Ik vind dat wel een goed idee, tot die dame naast me vertelt dat ze zelfs een speciale muts en handschoenen mee moesten nemen omdat het op sommige plaatsen nog zo koud is. Brr... Groenland ligt nog volledig onder de sneeuw, de delen die we uit het vliegtuig zien toch. Marie-laure krijgt als kind onder de 12 een warme pizza met zoutjes erna. En de andere 2 maar kijken...En nee, dat verkochten ze niet voor hen..
We hebben in Reijkjavik anderhalf uur, maar dat blijkt nog te lang te zijn. Het is een hele kleine luchthaven met slechts enkele winkeltjes. Als we zitten te wachten om te boarden spelen we wat spelletjes en raadseltjes en hebben dikwijls de slappe lach. Die gekke Amerikanen die ook op de vlucht moeten, lachen spontaan mee. Plots merken we dat we een trolley missen! Charlotte en ik rennen naar de winkel en hij staat nog net op dezelfde plaats als waar zij hem had achtergelaten. Toch even een klapke gedaan, dat iedereen op de spullen moet passen die hij vast heeft!
De lange vlucht naar Denver wordt door eenzelfde type vliegtuig als het vorige uitgevoerd. We zitten hetzelfde. Ik zit nu naast een Amerikaan die naar Las Vegas doorvliegt en daar met mensen een toer maakt van 3 weken. Er is zelfs een man van 72 jaar bij! Ik hoop dat ik dat ook nog kan dan! We hebben elk ons eigen schermpje nu en kunnen werkelijk uit heel veel films en muziek kiezen. Ik kijk naar de pilootaflevering van Homeland: dat wordt de volgende serie om te bekijken thuis! Spannend van de eerste minuut! We luisteren o.a. naar Coldplay, U2, Morrissey ( :) !! ), Velvet Underground... Slapen zit er niet echt in. De kinderen proberen nog wel, maar enkel de meisjes kunnen 5 uur meepikken. We eten onze koek op bij de lekkere koffie die we krijgen, dan nog zoutjes met een cola en we hebben best genoeg. Deze keer moet M-L haar eten niet hebben en de stewardess is zo aardig Charlotte en Victor elk een maaltijd te geven: kip met rijst en tomaat: het smaakt hen prima! Het verdelen van het eten gaat tergend traag, ons gedeelte duurt wel 2,5 uur. Bijgevolg blijf iedereen wel zolang in zijn stoel zitten.
Zonder problemen zijn we geland en door de security geraakt. Nu moest ook Charlotte haar vingerafdrukken laten nemen en trokken ze een foto van haar. Daar is ze best trots op!
Het is bij landing nog 37° zegt de piloot, om 18.30u! Dat komt door de vele smog die er hangt vanwege de branden. De mr naast me zei me dat je normaal de mountains moet zien vanuit het vliegtuig, maar nu zagen we er geen enkele owv de smog.
Dan moeten we met een bus naar de staanplaats van de huurauto's. Daar kunnen we bij Dollar zelf een auto kiezen uit de mini-vans die er nog staan. We slaan de extra verzekering voor lekke banden af (zit volgens Carhire inbegrepen, volgens Dollar niet) We nemen diegene met de minste miles op de teller. Het wordt weer een Dodge Grand Caravan, een witte! Nou, die zal niet lang wit blijven denk ik.
Als we willen vertrekken zien we dat het toch niet zo'n luxe model is als vorige jaren: geen leeslampjes voor de kinderen en geen satellietradio. De KIA heeft dat wel, maar daar hebben we geen bagageruimte onder de zetels meer. We kiezen voor de bagageruimte en vertrekken naar het hotel.
Iedereen heeft nu echt honger gekregen, dus een supermarkt gezocht en een pak donuts gekocht en vers gesneden appeltjes om op de kamer op te eten. Het hotel heeft nog maar een kamer met 2 double beds, dus eigenlijk te smal om met 3 in te slapen voor de kinderen. Niemand heeft zin om de matras op te blazen, dus ze proberen het toch maar. Wij gaan ook direct mee slapen. Eerst nog een dikke mot vangen die wegvliegt als ik de gordijnen dichtdoe (bah, vieze beesten!) Het is hier dan 23u. (en in België 7 u 's ochtends)
We zijn er geraakt, en morgen begint de echte trip!
