Dag 10: Yellowstone

Hotel: Yellowstone National Park Lodges Aantal miles gereden:57 miles Hoogste temperatuur: 86°F

Na een slechte nacht met weinig slaap omdat de airco niet goed werkte, om 7u opgestaan en de foto’s van gisteren geselecteerd. De blog staat blijkbaar nog niet online, er was iets met internetconnectie. Nu werkte het prima, dus alles online gezet.

De kinderen hebben in hun eigen kamer wel prima geslapen. Ik moet ze bijna wakker schudden, eer ze willen opstaan. Het wordt lastiger en lastiger voor hen.

Het ontbijt is en beetje gek. Buiten staat er een bar met koffie, muffins ed voor de snelle hap. Wij eten binnen en er is vanalles: roerei, getoaste boterhammen, soort wentelteefjes, yoghurtjes, fruitsal in potjes enz. Ondertussen alten ze op de tv de film zien van Yellwstoen die we thuis ook al zagen. Leuk dat we heir nu zelf ook zijn.

Na het ontbijt hebben we alles ingepakt zoals gewoonlijk, tot Luc merkt dat er in de bak onder de zetels ongeveer 5 cm water staat: één van onze voorraadbussen is leeggelopen. Met handdoeken dan maar heen en weer gelopen tot alles opgesopt was. De ruiten nog eens proper gemaakt zodat we er weer foto’s door kunnen trekken, wat donuts en muffins meegenomen en we waren vertrokken.

We stopten eerst bij het Visitor Center waar we hoorden dat de boiling river nog niet open was. Er is te veel smeltwater en te gevaarlijk om er door te wandelen. De kinderen krijgen elk een krant waarin ze opdrachten moeten doen. Als ze die volbrengen, krijgen ze een labelt van Junior Ranger om ergens op te naaien.

We rijden verder en stoppen bij Liberty Cap.. Hier was vroeger een bron, en de sedimenten die er uit spoten waren zo talrijk, dat ze zich opstapelden. In de ijstijd zijn ze versteend. Bizar. We stopten aan Mammoth Springs. Dit zijn het bronnen waarbij het  water reageert met de sulfer of de ijzer in de grond. Het ziet spierwit. Wij zagen dit al eerder in Pammukale in Turkije, waar het iegelijk nog mooier was. We doen een trail op boardwalks van de lower terraces en komen tot bij de actiefste bron die oranje gekleurd is. Het is erg mooi. Het is al warm, maar we besluiten toch om de bron ook vanbovenaf te bekijken en stappen de hele weg naar daar. Dan rijden we met de auto naar de Upper Terraces. Omdat het zo droog is, is er tussenin geen activiteit zei de ranger, dus gaan we niet de hele berg te voet beklimmen. Het is erg mooi boven en de bron die op dit moment actief is, heeft wel mooi lichtblauwe terrassen. De boardwalk ernaartoe is al even speciaal. Er staan bordjes dat je absoluut niet je handen erin mag steken wegens de hoge zuurtegraad. We nemen weer foto’s, tussen de groepen Japanners in die zelfs wollen handschoenen aan hebben. Ongelooflijk!

 We vragen in het visitor of ze ondertussen al zeker weten dat de boiling river gesloten blijft, anders zouden we daar picknicken, maar hij zal niet meer opengaan. We rijden verder naar het oosten in het

Park en stoppen even bij Undine Falls, een hoge waterval niet ver van de weg.

Dan rijden we een dirtroad, de Blacktail Plateau Drive. En dat is echt een dirtroad;ik ben dikwijls bang voor de banden van de wagen. Luc heeft ook nergens gsm ontvangst (waarschijnlijk heeft hij het begeven), dus ik wil hier niets tegenkomen. De weg valt dan nog tegen ook, er valt niet veel te zien, behalve wat squarrels die je overal ziet. Ik ben blij als we er zijn, en we eten in de auto langs de weg onze pistoletjes op met donut als dessert. Smaakt weer prima.

Dan rijden we verder naar de Hellroaring Ceek trail. Ik weet alvast vanwaar de hell komt… Het is een lange afdaling naar een brug boven eht water. Dea fdaling gaat goed, de weg is eerst door weiland met overla paarse en gele bloemetjes, dan door bosgebied en uiteindelijk zijn we bij de brug. We dachten dat het een hangbrug was, maar niet dus. We stappen er eens over, drinken iets en keren de weg terug, helemaal bergop. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan in die hitte. M-L kan op een gegeven moment echt niet meer en Luc draagt haar dan maar wat….Wat vindt ze dit genant! We drinken in de auto veel koud water uit de frigobox. De ijsblokjes zijn al goed gesmolten, maar het is nog lekker fris.

We zetten onze weg verder naar eht hotel van vanavond in Canyon Village, in eht park zelf. We stoppen nog bij petrified Tree, een door lava versteende boom, en stoppen bij Calcite Springs om een krte trail te doen. Je ziet aan de overkant verticale stukken rot, als resultaat van magma. Zo zijn er 2 lagen, heel raar.

Onderweg stoppen we nog omdat er mensen dachten een grizzley te zien, maar wij zagen toch niks…

We rijden verder over de Duraven pass, komen langs de sneeuw en heel veel dode afgebrande bomen. Het is een apart zicht.

We checken rond 17.30u in en zoeken onze cabin in het domein. Die is werkelijk snikheet en er si geen airco hier, dus we gaan terug en vragen om te wisselen emt een andere kamer. Dat gign nog en we hebben nu een kamer aan het einde van de rij die in de schaduw ligt. Veel beter, maar nog warm genoeg. We zetten de venstertjes open, fan aan en vertrekken om te gaan eten. Je kan kiezen in de selfservice van het restaurant. Charlotte kiest kip met puree en warme groenten, n de rest kiest chinese pasta met kip en 3 groenten naar keuze. Het is echt lekker eten, eens iets anders.

We vullen onze drankjes op en keren naar de cabin terug.Onderweg vullen we de frigobox met ijs aan de enige vendingmachine in de “wijk”. De amer is nl erg basic en heeft geen frigo noch koffiezet. Iedereen frist zich op, onze voeten zien gewoon zwart van al dat stof. Daarna kijken we alle 5 uit bed naar 2 spannende afleveringen van ‘The Event’. Ik typ dan de blog nog in word want morgenavond hebben we weer internet en kan ik hem online zetten.