Dag 17: Tonopah – Gold Point – Death Valley

Hotel: Furnace Creek Ranch Aantal miles gereden: 214 miles Hoogste temperatuur: 113°F

Heerlijk geslapen vannacht en lekker ontbeten deze morgen. We moesten wel even wachten voor een vrij tafeltje,  want er waren er maar 5 voorzien voor gans het hotel. Maar we waren goed gezind want het was een helderblauwe hemel!  We vertrokken om  9.30u, stopten nog voor pistoletjes en ontbijt morgenvroeg en waren toen echt goed weg, na 30 min passeerden we het eerste dorpje, Goldfield, waar niks te doen was. Precies of er niemand woonde, helemaal verlaten. Plots duikt er een ranger op uit het niks. Hij verteltons dat Gold Point nog 15 Miles verder rijden is. Er staat een bord langs de weg. Dat wordt onze eerste stop vandaag. We rijden verder, maar zien geen bord. Na 17 mls dan maar aan de rand van de weg, op laptop gekeken en we zijn er blijkbaar al voorbij gereden. We keren  even terug en vinden de afslag, maar er staat dus geen bord! We rijden nog even verder eb komen dan aan in de spookstad. Overal staan oude auto's, de galg van vroeger, de saloon enz. Het is er achtergelaten zoals ze weg gegaan zijn. Op het bord staat dat er nog 27 mensen wonen. Oh ja, waar dan wel? Na wat foto's vertrekken we maar weer. Komt er een oude man op  een squad  aan gereden. Wat we vinden van hun mooie dorpje? Eeuuhhhh.... Hij vertelt dat ze er nu  nog met 8 wonen. Hij dankt ons voor ons bezoek en rijdt naar zijn camper. We denken dat ze daarin wonen...zij liever dan wij hoor.  We zetten weer een leuk muziekje op, airco weer wat harder en gaan richting Death Valley. Het eerste dat we tegenkomen in ons lievelingspark is Scotty's Castle. We komen deze keer langs een andere kant het park binnen. We rijden tussen rotsformaties heen en weer en ik moet goed op de weg letten om niet misselijk te worden. We lopen even rond het kasteel, dat veel mooier is dan verwacht. Het doet erg Spaans aan, er zijn bijna geen bezoekers. We doen geen begeleide tour: die duurt een uur en kost voor ons 5 samen 53$. We gaan wel in het visitorcenter binnen, kopen een magneet en zaklamp van DV en de kinderen krijgen weer een pakket voor junior ranger te worden! Ze moeten oa 3 vragen stellen aan een ranger. Die komt net binnen en ze stellen een voor een een vraag. Zelf M-L kon het juist lezen in het Engels! Ze was terecht fier met haar 10jaar en kreeg een lang antwoord van de ranger als beloning. Hij was hier 30 jaar geoloog geweest en nu parkranger. We picknicken aan een tafel in de schaduw van een boom met zicht op het kasteel. Het is hier superrustig! Er staat wel veel wind en de ranger vertelt ons dat het een koele dag is. Eergisteren was het park, waaronder onze weg van vandaag, afgezet wegens de overstromingen. Amai, gelukkig kwamen we dat niet tegen, daar gaat je planning dan. Als we verder rijden zien we inderdaad nog op vele plaatsen dat het slijk op straat lag en weggeveegd is. We rijden naar de Ubehebekrater. waaauw! Je kan tot in de kraterbodem wandelen. Dat doen we niet gezien de felle wind. We blijven even kijken naar de pracht van de natuur. Wat is dit toch een heerlijk verrassend park! We rijden verder en vallen van het ene landschap in hèt andere. Onderweg zien we heel wat draaikolken van ophopend zand.  Er worden weer heel veel foto's genomen uiteraard. Er rijdt ook bijna niemand in dit gedeelte, zalig! De weg naar Tituscanyon blijkt onberijdbaar voor onze van te zijn, dus we rijden er niet verder in. Zal voor een volgend bezoek zijn, met Suv : ) We komen aan bij de zandduinen, die we nu eens van de andere kant zien. Maar ze liggen toch nog verder van de straat dan we dachten.  Er is ook een marathon aan de gang, OMG, in deze hitte! Het is ondertussen al 113°F!  We rijden voorbij Stovepipe Wells' en zien de tafel waar we vorige keer gegeten hebben, toen we de choco uit de pot konden gieten. Dit is leuk, dat je je alles nog zo herinnert! We rijden de dirt road naar Mosaic Canyon in! Die ligt slechter dan verwacht, maar Luc rijdt heel traag naar boven. Ik ben toch altijd bang van als er iets gebeurt, want we hebben hier geen gsm bereik....de Canyon is prachtig! De zon zit langs de ene kant, dan langs de andere kant! We stappen afwisselend in de zon en de schaduw! Het is erg heet, maar toch goed te doen. Dit is weer genieten. We moeten ook soms klauteren, wat de kinderen weer erg leuk vinden. We moeten ze wel verplichten om dikwijls te drinken, want ze zouden dit gewoon vergeten omdat ze zoveel dingen zien en ontdekken! We zijn blij als we ook de rit naar beneden veilig overleefd hebben en stoppen nog eens bij de zandduinen. We stappen er deze keer een eindje verder in dan vorige keer. Het zand valt nog mee van de warmte aan de voeten in onze sandalen. Dan rijden we door naar Furnace Creek waar we pas toekomen om 19u en inchecken! We hebben een zelfde kamer als vorige keer gekozen en krijgen weer spontaan extra handdoeken en shampoo.  Het eten is hier peperduur en niemand heeft eigenlijk zin om op restaurant te eten. De kinderen willen ook nog graag zwemmen. We kopen in de shop voor elk een warme pastamaaltijd die we daar kunnen opwarmen en buiten aan een tafel opeten. Daarna gaat Charlotte direct douchen, want ze vindt het al te laat om te gaan zwemmen, de andere gaan wel! Het water is superwarm! Zalig! Ze hebben het zwembad aardig opgesmukt ondertussen: prieeltjes en een tuin aangeplant. Het oogt veel sjieker. Na een klein uurtje komen we eruit en wat voelt dat koud! Ha ha, het is nog steeds 30°C !  Op de kamer neemt iedereen een frisse douche, we hangen de bikini's buiten te drogen, typen blog en foto's en gaan slapen. Morgen naar Las Vegas!