Dag 11: Yellowstone

Hotel: Alpine Motel West Yellowstone Aantal miles gereden: 55 miles Hoogste temperatuur: 86°F

De ventilator stond deze nacht gans de tijd aan omdat het zo warm was, maar toch had iedereen kou blijkbaar. Ondanks dat we ons heel goed ingesmeerd hebben met Deet van bij de apotheker, staan de meisjes vol met beten van insecten. Echt mega joekels, die vreselijk jeuken! Omdat er geen koffiezet is in de kamer, wordt het water drinken bij het ontbijt. Voor de kinderen heb ik nog melk in kartonnen brikjes, maar alledrie de brikjes blijken zuur. Nochtans hebben ze altijd netjes onder ijs gelegen in de frigobox.
Sandwiches met choco en donuts worden het dus. We laden alles in de auto in en vertrekken rond 9u. We vullen een plastieken zak met ijsblokjes bij de enige ijsmachine om in de frigobox te doen. Eerst stoppen we om de sleutel af te geven en kijken even in de souvenirshop van het park. Daar hebben ze elke dag enkele items voor 5$. En ja hoor, nog net 2 petten zijn er en we kopen ook een t-shirt. Alleen Charlotte doet niet mee, 'want dat staat toch niet op de foto'. M-L, V en ik houden hem toch lekker aan.
Dan rijden we de North Rim drive van de Grand Canyon of the Yellowstone. We stoppen bij alle viewpoints uiteraard en wandelen ook de Trail naar de Brink of the Lower Falls. Hier komen we nog een Belgische familie tegen die een foto van ons neemt (helaas zonder voeten).  Zij zijn samen met ons in Denver toegekomen en vertrekken volgende week reeds naar huis.  We wandelen verder het pad af dat zigzag de berg afgaat en eindigt met een prachtig zicht aan de rand van de watervallen. Je hoort de kracht van het water heel goed. Het komt dan terecht in een Canyon die grillig het landschap doorkruist. We babbelen een beetje met een Amerikaanse die een familiefoto van ons neemt. Ze is ook leerkracht en vertelt mij dat zij 3 maanden vakantie hebben, maar tijdens het schooljaar slechts 2 keer één week. Dan heb ik het liever zoals bij ons! We stappen het hele eind steil bergop naar boven. Het wordt al goed warm, maar het was de moeite.
We passeren weer de Grand Village en besluiten daar al te eten. Gezien het geringe ontbijt heeft iedereen toch al honger gekregen. Het ruikt er heerlijk naar gegrild vlees, dus we bestellen een hamburger. Hij is wel lekker, maar erg klein. ik geef m'n frieten alvast aan Luc, die kan ze wel gebruiken :)
We zetten onze route verder langs de South Rim Drive. Daar wandelen we de Brink of the Upper Falls.
dat zijn ongeveer 60 treden naar beneden die je tot aan het wateroppervlak brengen van deze watervallen. Heel mooi ook; er vliegt enorm veel ongedierte en we voelen allemaal weer de jeuk...
We rijden verder en bij het volgende viewpoint gingen we eigenlijk geen trail doen, maar we doen hem toch want het is nog maar 14u. Het is de Uncle Tom's Trail.  Dit is een heel lastige trail naar beneden vanwaar je op een platform net boven de sneeuw uitkomt en vandaar de watervallen van deze voormiddag kan zien. Je daalt 3/4 van de canyon af. De weg naar beneden is al pittig, zoals deze morgen, maar de 365 trappen nadien er nog eens bij is heel zwaar. Onze benen trillen als we beneden toekomen. Daar is het erg klein, dus van rusten is eigenlijk geen sprake, en we moeten dan dat hele eind naar boven. maar het lukt aardig! We zijn best trots want op de heenweg spraken verscheidene mensen ons aan om niet te gaan, want het was te erg.
Dan zijn we verder gereden richting hotel. Plots zagen we auto's langs de weg, en ja hoor, een ganse kudde buffels weer stond te grazen een beetje verderop. We zijn uit de auto gesprongen en in het gras zachtjes naar hen toegelopen. Uiteindelijk stonden we er bijna tussen, tot op zo'n 10 m afstand. Je hoorde hen gras trekken en grinniken tijdens het gazen.  We hebben de niet-ingezoomde foto's op de blog gezet, zodat jullie niet denken dat we opscheppen :) Dit was duidelijk het toppunt van de dag! Toen vervolgden ze hun weg over de rivier. Met een bundeltje buffelhaar als souvenir keren we naar de auto terug.
We rijden nog naar Artist Paint Pots, waar allemaal kleine warmwaterbronnen, geysertjes en modderpoelen zijn, maar ze borrelen niet erg veel. Ze hebben wel verschillende kleuren door de verschillende afzettingen. Sommigen zijn spierwit, andere grijs of oranje. Je moest ongeveer 500 m wandelen tussen de dennenbomen en dan kwamen ze tevoorschijn.
Verder kwamen we langs de weg ook nog Berylls Springs tegen waar we even gestopt zijn. Die was heel actief, met mooi blauw water en damp die erbovenuit uit een gat kwam. Het water vloeide dan onder onze loopbrug door de rivier in. De geur van rotte eieren hoorde er gewoon bij.
Tegen 17u zijn we dan aangekomen in ons motel. Het zag er niet uit van op straat, maar wat een luxe hier! Een aparte slaapkamer, keuken en een badkamer met zelfs een scheermesje, gel voor de mannen ed. In de lobby kunnen we koffie krijgen en zakjes met extra vitamines, die neem ik alvast mee...
Als onze bagage uitgeladen is, doen we boodschappen. Oh ja, er zit hier trouwens een marmot in de tuin, die is ontsnapt uit het park, heel schattig.
We kopen pizza voor iedereen en als voorgerecht een soort lookbrood. Als dessert kopen we yoghurtijs.
We eten het smakelijk op in onze ruime keuken, aan de bar. Kinderen vinden het allemaal geweldig. Als iedereen gedoucht is en het afwasmachine ingeladen, eten we ons ijsje terwijl we naar een aflevering van The Event kijken. Voor wie het niet kent, het is echt heel spannend nu, gaat over president van Amerika, dus we zijn in de stemming elke dag. Daarna hetzelfde ritueel, terwijl kids in bed liggen doe ik blog en Luc foto's.