Dag 27: Cortez – Mesa Verde – Cortez

Hotel: BEST WESTERN Turquoise Inn & Suites Aantal miles gereden: 73 miles Hoogste temperatuur: 94°F

Deze morgen direct gecheckt of het internet al werkte, maar helaas. Gisterenavond had de helpdesk nog naar Luc gebeld. Hij moest allerlei instellingen checken of veranderen aan de laptop. Ha ja, daar hadden ze de juiste voor aan de lijn natuurlijk! Hij wist direct dat al hun vragen niks opbrachten. We kregen een volgnummer en ze zouden ons terugbellen. Maar het was al bijna middernacht, dus daar gingen we niet op wachten. Ze zouden het doorgeven  aan de receptie dan. Deze morgen stond er iemand anders uiteraard en die wist van niks....
Het ontbijt was superdruk. Op het roerei gooiden ze helemaal gemalen kaas. Lusten we dat niet? Geen probleem, ze zou gewone roereieren brengen voor ons. Mooi niet dus. Als we helemaal klaar waren kwam ze nog eens vragen hoeveel het er nu weeral waren. Beetje laat mevrouw. Dan was de ijs machine onder onze kamer kapot. We moesten helemaal met de auto naar de achterkant rijden, daar met onze sleutel naar binnen en dan weer een verdiep op. En we mogen van de dokter niet sleuren?! Enfin, we vertrokken om 9.15u naar Mesa Verde NP.  Hier zijn nog vele woningen in de rotsen te bezichtigen van Anasazi Indianen. In het visitorcenter moesten we betalen als we een toer wilden doen met een ranger naar Cliff Palace of Balcony House. We moesten dan zorgen dat we op een bepaald uur daar waren. Cliff Palace is de grootste site, maar dat was luisteren naar een gids en je mocht er niet vrij tussen de woningen lopen. Dus dat viel snel weg. Balcony House moest je oa door een tunnel kruipen, dus dat leek ons nog wel iets, maar het waren groepen van 50 mensen, en ook hier moest je eerst 15 minuten naar een ranger luisteren. De ranger zei zelf dat het eigenlijk niks voor ons was, zoals we zelf al dachten. We doen liever zelf ons ding. Dus reden we naar het uiteinde van het park en deden daar een loop met de auto met 3 viewpoints. Van de eerste kwam je uit op de parking waar de toer naar Cliff palace begon en kon je heel goed de woningen zien liggen. Het was wel goed bewaard. Ze leefden er ongeveer 1000 jaar geleden. Maar we zagen de mensen wel staan in een groepje met de ranger in het midden. Het volgende viewpoint was een overzicht van de ganse vallei. Je zag echt heel veel woningen onder de rotsen staan. Dat ze net hier kwamen wonen, gek toch wel.
Voor het volgende punt moesten we een trail wandelen tussen de bomen en konden we Balcony House zien liggen. Het was echt veel kleiner en we vonden het niet zo fantastisch eigenlijk. We kwamen niemand tegen op de trail, geen enkele auto stond op de parking.
Daarna reden we nog een loop van 10 km met de auto, de Mesa Top Loop. We zij hier overal uitgestapt! De ene keer was het al interessanter dan de andere keer, maar er waren weer maar weinig mensen die dit deden. Overal stonden plakkaten met uitleg over wat we zagen en hoe het vroeger was: heel interessant. We leerden veel bij over hoe ze woonden, wat wij natuurlijk altijd fijn vinden om te weten. We zagen ook de evolutie van een pithouse naar ofwel een pueblo, ofwel een kiva. Alle plaatsen waren mooi overdekt om ze te beschermen, dus het was er goed te doen van de warmte ook. We zagen ook de Square Tower van 4 verdiepingen hoog, die nog steeds overeind stond. Gewoon, onder de rotsen. knap! Als laatste zagen we nog de Sun Temple: een reusachtig groot gebouw, zonder toegangsdeur. Er werden geen sporen van houtvuur in gevonden, daarom denken archeologen dat het een tempel moet zijn geweest. Hij ligt inderdaad helemaal op de top van de berg, dichtst bij de zon. We vinden natuurlijk ook weer wat stenen en rosten van waarop we er vanboven in kunnen kijken. daarna heeft iedereen al honger en we passeren een picknickarea, waar we een pistolet eten en een yoghurtje aan een picknicktafel. Smaakt toch lekker fris, die yoghurtjes, en het zijn lekkere van Danone :)
Nadien rijden we naar Spruce Tree House. Onze kinderen hebben ondertussen alweer vlijtig hun boekje ingevuld en ontvangen hun juniorrangerbadge. Er staat niemand in de rij, en ze zijn toch al klaar, dus we halen die eerst op. Daarna beginnen we onze afdaling naar het Spruce Tree House. Dit zijn de enige woningen waar je zelf, zonder ranger, naartoe kan. Het is een steile afdaling, maar we worden beloond met een prachtige site! Ik heb een infoboekje meegenomen uit de bookstore en ik lees alles voor bij elke nummer die we tegenkomen. Je kan je echt goed inbeelden hoe ze leefden! Dit is helemaal iets voor ons! We zien veel mensen later toekomen dan ons, en eerder weggaan, maar dat deert ons niet.Er is aan de rand bv een muurtje van ongeveer 60 cm hoog waar je dus goed kan overheen kijken op hun binnenplaats en zelfs in enkele kamers. Dat diende ervoor om spelende kinderen te beschermen dat ze niet van de rots zouden vallen: inventief toch, die mensen! We zien ook nog hoe ze graan en mais ed fijn maalden door er met zandsteen over te gaan. Daardoor moeten ze erg veel tandpijn gehad hebben, want het kan niet anders of er zaten  stukjes zand in hun eten. M-L heeft het eens geprobeerd, en het was een zware steen! We zagen ook de rest van een balkon. Het was allemaal echter gebleven in originele staat. Eén ding hadden ze gerestaureerd, dat is een kiva. Dat zijn ronde uithollingen in de grond. Er zijn bankjes in gemetst (met klei) , er is een verluchtingskoker in voorzien en zo nog meer. Alle daken waren ingestort, behalve die ene hebben ze dus gerestaureerd. Je kon er in afdalen via een ladder om eens het gevoel te krijgen hoe dat was. Er waren heel wat mensen die er niet in durfden/konden. Het was maar net gepast met de rugzak op mijn rug ook. Het was er erg stoffig en donker en warm. Cool! Iedereen vond dit uiteraard het hoogtepunt vandaag. We stapten de steile weg weer terug naar boven en bezochten zelfs het museum, terwijl wij zeker geen museumgangers zijn. Het was dan ook kleinschalig en toonde hoe ze met materialen zaken maakten. Van de yucca plant maakten ze bv sandalen en dan stond er een paar bij dat ze gevonden hadden. Zo zagen we ook mais die meer dan 500 jaar geleden ingegraven was in een pot en teruggevonden was. Indrukwekkend. In de souvenirshop weer magneet en sleutelhanger gevonden, maar helaas geen pet voor Victor.
Op de weg naar de uitgang van het park zijn we dan ook nog gestopt, en hebben de trail gedaan naar de Far View Sites. M-L bleef liever nintendo-en in de auto. Er was hier wel een groot reservoir te zien van wateropslag. Hier verzamelden ze regenwater en smeltwater van de sneeuw. Waarom net daar? Hoe wisten ze dat het water daar terecht kwam, men weet het nog niet...er waren wel trapjes te zien waarlangs ze erin konden en er zo water uitnemen. Het was intrigerend, ook omdat ze er zo weinig van weten.  Er zijn geen geschriften van ofzo, zoals bij de Romeinen. We zeiden al tegen elkaar dat het eigenlijk wel gek was. Ze leefden ongeveer terzelfdertijd en hadden hier zoveel minder comfort dan in Rome toen.
We reden het park uit en stopten bij Denny's om te eten. Luc nam een Phillysteak, ik een vegetarische schotel, Charlotte tilapia vis met aardappelen en avocado, M-L een kindermenu met pizza en bordje gemengde sla en Victor pannenkoeken à volonté (voor 4$ !) Als voorgerecht delen we een grote tortilla met sla, tomaat en gehakt. Het smaakt bij iedereen om ter lekkerst.
Volgende stop is nog even bij de Walmart er vlak naast. Voor morgen middag nemen we nog eens donuts mee. We vinden hier ook nog een pet voor Victor en kopen iets voor de hoest voor Victor en de keelpijn voor Charlotte. Vermoeidheid steekt de kop op...Ik heb wel wat bij, maar minder dan anders. Komt ook omdat we zo snel snel nog moesten inpakken natuurlijk.  Maar wat zijn we blij dat we hier zijn!!!!  Medicatie neem je gewoon mee uit het rek in de supermarkt en kost echt weinig: 98c voor de hoestpillen bv.
Daarna stoppen we op de parking van de Mc D om de mails te checken, want in het hotel zal het wel nog niet werken...We sturen een mailtje naar bompa en opa, zetten de blog van gisteren online en rijden naar het hotel terug. En wat blijkt? Het internet werkt!!! Joepie! Dat is toch altijd fijn!
Dus ik typ de blog helemaal van vandaag, daar heb ik nog geen tijd voor gehad want we hebben eigenlijk bijna niet in de auto gezeten. Luc zet de foto's online van gisteren.
De kinderen hangen wat voor tv vanuit hun bed, met een cola. Leuk!