Dag 2: Denver – Estes Park – Cheyenne

Hotel: Marriott SpringHill Suites Aantal miles gereden: 230 miles Hoogste temperatuur vandaag: 100°F

Enkel M-L die in het midden van het dubbele bed lag, sliep de hele nacht door. Victor en ik zijn al om 1u weer wakker. Toch maar blijven liggen, eens opstaan, weer liggen...Om 4u waren ook Charlotte en Luc waker. Dan toch nog even in slaap gevallen en om 6u uiteindelijk opgestaan. Het ontbijt was erg uitgebreid, met warme roereieren, spek, yoghurtjes, soorten cornflakes, bagels, muffins enz. Je kon ook verse wafels bakken.
Terwijl ik de blog typ, brengt Luc de bagage in orde en loopt met de kinderen een paar keer heen en weer om alles netjes geschikt te krijgen. Tegen 8.30u zijn we op pad voor boodschappen. Alles is weer mega mega zoals we hier gewend zijn; toch wel leuk ganse lange rijen vol verschillende soorten chips, oa veel van Herr's, waar we vorige zomer de fabriek van bezochten. We kunnen dan ook niet anders dan hun 2 nieuwste smaken uitproberen :) We kopen ook een deftige frigobox en een zak vol ijs om er meteen in te doen. Dan trakteren we onszelf op de nieuwe i-pad.
Een beetje voorop op onze planning vertrekken we naar onze eerste bestemming, de Rocky Mountains. De weg er naartoe is echt prachtig. Heel groen, met veel dennenbomen.  We rijden door het Roosevelt National Forest en zien een korte trail, de Boulder Falls trail, die langs de weg begint. Omdat we al een tijdje in de auto zitten, besluiten we hem te doen en hij komt uit bij een mooi waterval. We zetten onze tocht verder via de Peak to Peak scenic Byway en komen daar veel fietsers en motards tegen. We zien ook veel mensen klimmen op de rotsen, best een creepy zicht.  Het is erg warm buiten, maar het rijdt vlotjes. We passeren ook nog even bij onze Noorderburen, in Nederland, waar we even een toiletstop houden .We hebben deze morgen picknick gekocht en als we honger krijgen, hebben we net een mooi zicht op de besneeuwde toppen van de Rockies. Maar nergens een bank te bespeuren om aan te kunnen zitten. Tot plots een moedige dame in fietstenu langs komt en ons zegt dat een beetje verder er een camping is, waar geen auto' s staan en je vrij kan picknicken. Dus zijn we daar naartoe gereden en inderdaad, we zaten midden in de natuur en de stilte, met de geur van dennennaalden rondom ons. De kinderen dronken verplicht Gatorade (we willen niet hebben dat er weer eentje in het ziekenhuis belandt) en de broodjes smaakten heerlijk. Het heet er niet voor niets peacefull Valley...
In RM NP zelf willen we de Chasm Falls zien en rijden daarom de Old Fall River Road. Dit is een ongeasfalteerde weg waar onze snelheid meest al 6 mls/h bedroeg. De rit duurde meer dan een uur, en we zagen de watervallen nergens; ook geen bordje?!  Het werd op de duur een beetje saai. We stopten af en toe voor een foto, maar dat was het dan ook.  De weg komt uit bij het Alpine Ridge VC waar de Alpine Ridge Trail begint.  Dit was ons uiteindelijke doel, maar deze trail is de hele zomer gesloten wegens werkzaamheden.  Dan maar teruggekeerd via de Trail Ridge Road, die wel geasfalteerd is. Het is de hoogste geasfalteerde weg van de USA.(3713m) Dat eist zijn tol bij de meisjes die allebei hoofdpijn krijgen. Bovendien stoot Charlotte zich bij het instappen aan de deur, en zit M-L haar hand ertussen...Weer wat traantjes verder, en zoveel meters lager, ging het allemaal vanzelf over:)
In Estes Park moesten we 5 dollar betalen als we de parking op wilden van het Stanley Hotel, waar Stephen King verbleef en ook al wat presidenten. Dat hadden we er niet voor over en bovendien werd het al laat, dus een foto van buitenaf moet maar voldoen.
Een beetje verder was er een mooi plekje met een kabbelend beekje en mooi gekleurde rotsen.  We stopten even voor een paar foto's en zagen plots een mama hert met haar baby over de rotsen klauteren.  Mooi was dat. Volgens de Tom Tom bleek de rit naar ons hotel nog eens 2 uur te duren, dus aten we eerst wat kersen op en daarna aten we bij Denny's allemaal erg lekker. Wij kozen weer een Phillisteak, zoals je alleen in Amerika kan eten. Ik kreeg niet eens alles op, zoveel was het. Dan doorgereden naar het hotel waar we pas om 20.30u aankwamen. M-L was compleet op en wou direct gaan slapen. Terwijl Luc de foto's bekijkt en ik de blog typ, leest Victor zijn boek en luistert Charlotte naar de i-pod. Al snel worden zij ook moe, en typen wij verder in het donker. Morgen geen trails, maar wel historie op het programma, én hopelijk eens tijdig in het hotel.