Dag 31: Santa Fe – Kasha Katuwe – Santa Fe

Hotel: BEST WESTERN PLUS Inn of Santa Fe Aantal miles gereden: 79 miles Hoogste temperatuur: 97°F

Na een goede nachtrust, ging de wekker om 6.30u af. De ene had al een lekkerder ontbijt dan de andere, alhoewel er keuze genoeg was. We kregen een lekkere versgebakken warme koek aangeboden met kersen of ananas. Echt lekker. We kregen ook de krant aan onze tafel gebracht. De tv stond op de Olympische Spelen. Grappig is dat wel, ze laten allemaal de disciplines zien van de Amerikanen. Dus voor ons is het precies alsof alle gouden/zilveren medailles worden door hen gewonnen. Van België weten we helemaal niks, want die doen nooit mee blijkbaar! Een keer deed een Nederlander mee en die werd gediskwalificeerd blijkbaar want er stond geen resultaat bij zijn naam?
Na het ontbijt vertrokken we naar Kasha Katuwe.  Om 9.15 u begonnen we aan de trail. Er is hier geen visitorcenter. Er ligt wel een nieuw aangelegde asfaltweg tot aan de parking. Het eerste deel ging over steentjes langs allerlei planten. We zagen in de verte al tentrocks. Dan kwamen we door een lange slotcanyon. Heerlijk koel in de schaduw. Soms was het weer wat klimmen omdat er rotsblokken  lagen, maar dat was geen enkel probleem. Het was een leuke weg. Een koppel dat al op de terugweg was, zei dat we maar moesten genieten van de schaduw, want voor de rest was het gans de tijd in de zon. We trokken heel wat foto's. De zon schitterde en de witte tentrocks staken prachtig af tegen de azuurblauwe lucht. Geen wolkje te bespeuren. maar het was goed te doen, zo in de ochtend. We stapten verder en stegen lichtjes. Tot we in een soort vallei terecht kwamen en we de berg op moesten, 200m hoog. Er waren soms trapjes gemaakt, soms moesten we echt klimmen. Het was heel afwisselend, en we hadden natuurlijk prachtige zichten. Dit is een heel mooi park! Eenmaal boven viel het zicht ons een beetje tegen. We stapten nog enkele honderden meters naar het uiterste punt verder. Dan hadden we een goed uitzicht op de vallei. We dronken allemaal wat en keerden dan terug. Op de afdaling namen we even een kleine afslagje van waar we een nog beter zicht hadden op de tentrocks. Die doen hun naam trouwens echt eer aan. De afdaling lukt ook aardig, alhoewel we door de kleine keitjes hier en daar flink uitschuiven, maar iedereen helpt elkaar. Op de terugweg komen we wat mensen tegen, maar de meesten doen enkel de canyon en gaan niet verder. Het is ook al erg warm: 97°F. Marie-Laure krijgt het lastig en valt zelfs eens midden op de weg. Maar met wat hulp lukt het wel om verder te lopen. Ik klik zelf mijn voet om, dus we houden elkaar verder stevig vast. Bij het laatste deel stappen we nog een extra km naar een grot. Die valt wat tegen, je kan er niet in en er staat een touw voor zodat je er ook niet op kan klimmen. Dan is het naar ons gevoel nog een hele lange weg naar de parking. Daar komen we toe om 12.45u. Iedereen heeft honger, dus we eten daar ons vers brood op, in de auto, want de enige vrije picknicktafel staat in de blakende zon. We zoeken via de Tom Tom een Dairy Queen en die blijkt vlakbij ons hotel te zijn. Daar eten we allemaal een lekker en vooral groot ijsje.
In de kamer skypen we even met oma en opa. Nee, we hebben nog geen zin om al naar huis te gaan!
Na een tas koffie rijden we naar Santa Fe. Het is een gezellig stadje, niet groot, maar wel groter dan Albuquerque, maar overal mexicaanse invloeden. We bezoeken de kerk (die ze hier kathedraal noemen, maar ze is nog kleiner dan onze parochiekerk) en lopen wat rond in mooie binnentuinen en kunstwinkels. Zo komen we op een binnenplein waar ik zelfgemaakte bloemen koop om in de keuken te zetten. Gans het binnenplein staat vol geschilderd keramiek dat mooi blinkt in de zon. De vrouw vertelt dat ze op deze binnenplaats begonnen zijn met de creatie van de atoombom. Van hieruit werden alle werknemers getransporteerd naar Los Alamos. Ze wisten niet waar ze heen gingen, omdat alles zo geheim was. Er hangt ook een herdenkingsbord. Oh, dit vinden we weer een leuk nieuwtje! We kopen er voor iedereen nog wat keramiek. Ze pakt alles goed in in bubbelplastiek, hopelijk komt het heel toe.
We wandelen nog wet verder, kopen voor de kinderen in een speciale kousenwinkel elk een paar Amerikaanse sokken en ik koop nog een bos gedroogde pepers. Die zie je in New Mexico echt overal!
Daarna willen we eten, en er is niet echt iets in het dorp zelf, dus we rijden terug naar het hotel. Op de weg komen we een pizzeria tegen met grote reclame: 5$ voor een large pizza! OK, hier stoppen roept iedereen. Het zijn erg lekkere pizza's ook nog. Dat had Luc goed gezien langs de weg.
In het hotel kijken we nog even naar synchroon duiken op tv, gaan nog even zwemmen en in de jacuzzi en kijken naar een aflevering van The Killing. Marie-Laure en Victor spelen spelletjes op de iPad.
Het was een leuke ontspannen dag!