Dag 13: West Yellowstone – Craters of the Moon - Arco

Hotel: Arco Inn Motel Aantal miles gereden: 232 miles Hoogste temperatuur: 97°F

Om 7.30u opgestaan, mail gecontroleerd, ontbijt klaar gezet en tegen dan waren de kinderen al uit zichzelf wakker. We ontbeten weer lekker in de keuken op de barkrukken. Het is wel cool, maar een stoel zit toch wel comfortabeler voor de rug. Alles wordt weer ingepakt, M-L gaat nog wat op bed liggen want ze heeft hoofd- en buikpijn. Ja, 10 jaar en alles meedoen met de groten... jammer dat ze in de auto niet kan slapen, anders zou ze zo wat slaap kunnen inhalen. We checken uit, krijgen nog wat snoepjes mee van de hele vriendelijke eigenaar, schrijven weer iets in het gastenboek en weg zijn we. De snackjes die hij meegaf blijkt later niemand lekker te vinden. Haha, smaken verschillen blijkbaar. Kinderen merken nog op dat het hier wel leuk zou zijn voor oma hé, met al die snoepjes die we overal altijd krijgen?! Bij ons blijven ze maar in de auto liggen... Het is trouwens frisjes als we vertrekken, 56°F. We rijden ongeveer 2u op dezelfde weg, maar hij varieert enorm. Soms zien we besneeuwde bergtoppen, soms dennenbossen, dan weer echte ranches.... We tanken weer 15,8 gallon voor 57,64$. Op de splitsing met de Mesa Falls Scenic Byway naar watervallen staat er een bord dat we vertraging mogen verwachten op de hoofdweg wegens wegenwerken. We nemen dus de afslag, die eigenlijk toch niet veel omweg is. Wie weet komen we nog iets leuks tegen. Inderdaad, de weg is lekker koel tussen bossen in en we zien vanaf een parkeerplaats mooie watervallen, de Lower Mesa Falls. Als we weer op de hoofdweg komen, lijkt het wel of we in ons eigen landje aan het rijden zijn: asfaltweg tussen velden, met sproeiers op de velden. We rijden af en toe door een typisch Amerikaans gehucht met een tankstation en een café, that's it. Het is een leuke weg zoals je wel ziet in de films. We zijn ondertussen in de staat Idaho, onze 6de staat al deze reis, gaat snel! Kinderen spelen pictionary op de Nintendo, Charlotte leest Agatha Christie. Het wordt al goed warm en rond 12u is het al 86°F. Voor wie van de thuisblijvenden de formule niet kent om om te zetten van F naar C, hier is ze: 5/9 x (°F- 32). Ja ja, er wordt hier flink wat gerekend in de auto!  We stoppen om 13u in Idaho Falls bij een Denny's om te eten. Tot hiertoe vonden we het hier altijd al lekker eten, maar vandaag viel het echt wat tegen. Het eten was niet zo warm meer toen we het kregen en we moesten lang wachten tot we bediend werden. We zagen dat iedereen een tip achterliet op tafel, dus hebben we dat ook eens zo gedaan. Eigenlijk wel gemakkelijk, als je dan wat minder geeft, moet je je zo niet verantwoorden als je met creditcards betaalt. We kregen op onze vraag nog een beker ijswater mee en vertrokken rond 14u naar Arco, waar ons hotel voor vanavond is. Net buiten het dorp valt het op dat alle weilanden plots geel zien, ze zijn helemaal verdroogd. Waarom wordt hier niet gesproeid? Ondertussen is het alweer 94°F, wat een verschil met 4u geleden! Plots zien we voor ons een grote zwarte wolk die naar rechts helt, zo dik is ze dat je aan de rechterkant niks meer kan zien. We naderen steeds dichter en dichter en het wordt wel wat creepy eigenlijk,. Bovendien zien we een bord staan met Atomic Research Center 5 Miles verder. Toch geen proeven aan het doen? Dan rijden we er middendoor, alles is heel bruin onder de dichte mist. Dan zien we helikopters aanvliegen en zien we grote zwarte rook van brandhaarden. Wat is dit erg! We trekken wat foto's, maar ik denk niet dat ze kunnen weergeven wat wij zien en ruiken tegelijk. We zetten de airco op interne verluchting om de buitenlucht niet in te ademen. Het ruikt nog steeds heel fel. De temperatuur blijft stijgen naar 97° nu al. We passeren een dorpje Butte City, met maar liefst 74 inwoners! OMG, je zal hier maar opgroeien...We komen snel daarna aan in Arco, om 15u. We doen onze sandalen aan en een topje want het is erg heet.  We krijgen een mooie kamer en uit zichzelf stelt de vrouw voor een rollaway bed te brengen. Lekker gemakkelijk. Het is een ruime kamer. We vertrekken dan naar Craters of The Moon NM. We hadden al verschillende reacties gelezen dat het niet zo'n aangenaam park is, en wat eentonig, maar dat vinden wij dus helemaal niet!!! Wat een cool park is dit! M-L vindt het het tofste tot nu toe. We bezoeken eerst het visitor center. We kopen wat potloden en een magneet en een zaklamp die we nodig hebben als we een grot in gaan. We hadden er natuurlijk wel bij, maar ja, die zitten in de valies en die staat al in de kamer van het hotel. We hadden gelezen dat je met een ranger in een grot kon, maar dat kan nu niet meer. Alle grotten zijn volledig zelf te bezoeken. We kiezen de verste uit, de Indian Tunnel. Eerst rijden we een stukje met de auto en rijden door grote stukken lava met begroeiing ertussen. Het is wel al wat. Dan komen we bij Inferno Cone. Dat is echt een hoge berg die volledig bestaat uit lavagesteente, heel los. Hij is pikzwart. Ondanks dat het nog erg warm is, stappen we helemaal langs de helling naar de top.  Het is werkelijk cool. Van op de top hebben we een prachtig zicht op de omgeving. We zien ook 4 verschillende brandhaarden in de verte. Het is erg rustig hier. We zien veel mensen stoppen beneden op de parking, een foto nemen en verder rijden. Dit hebben we toch maar mooi gedaan! We rennen stukjes naar beneden: zalig!
Een stukje verder doen we nog 2 trailtjes, die je nauwelijks zo kan noemen, de Snow Cone en de Spatter Cones. Je kan bij allebei kijken in de opgedroogde krater van de vulkaankrater die hier 2500 jaar geleden uitbarstte. Geweldig zicht alweer!
We rijden nog verder en moeten voor de grot eerst bijna 1 km stappen in de hitte tussen lavarotsen naar de ingang. Daar blijkt gewoon een trap naar beneden te zijn die uitkomt op een grote berg rotsblokken die naar beneden gevallen zijn. Anderen gaan even naar beneden en keren terug langs de trap, maar wij natuurlijk niet :) We moeten werkelijk over de roten klauteren, hebben 1 keer een zaklamp nodig, en horen ondertussen het geluid van vleermuizen. Het is werkelijk geweldig! Er is totaal niemand anders in de verre omgeving, we zijn er gewoon met ons vijfjes. Uiteindelijk moeten we langs een smalle spleet naar buiten klauteren en komen terug in de hitte terecht. Vandaaraf is ook geen pad aangelegd naar de ingang. Er staan stokken opgesteld en we moeten over de lavarotsen stappen en zo een weg zoeken van paal naar paal. Soms zijn er echt diepe spleten. We komen ook langs grote gaten waardoor we kunnen zien waar we net gestapt hebben. M-L kan maar niet genoeg zeggen hoe cool dit wel is! Plots geen sprake meer van buikpijn...! We stappen zo het hele eind terug naar de parking. Ondertussen is het al 19u en eigenlijk hebben we nog 2 trails op het programma staan. We stoppen daar even, op de parking , maar zien al snel dat ze totaal niet op kunnen tegen de andere spectaculaire trails. We rijden terug richting hotel, stoppen eerst nog bij de enige supermarkt hier om fruitsap te kopen en pistolets voor morgenvroeg. Dan naar de kamer en pistoletjes eten, terwijl de tv aanstaat. Is eens iets anders. De kinderen vinden al snel cartoon network en kijken de verdere avond ernaar. Iedereen doucht het zwarte lavastof van zich af, en Charlotte selecteert weer wat foto's, terwijl ik het verslag typ. Het was weer een hele leuke dag vandaag!