Dag 14: Arco – Atomic City – Bingham Canyon – Salt Lake City

Hotel: Crystal Inn Hotel & Suites Salt Lake City Aantal miles gereden: 306 miles Hoogste temperatuur: 94°F

Om 7.30u opgestaan en pistoletjes met choco gemaakt voor iedereen en koffie en fruitsap erbij. Tegen 9u zijn we vertrokken. We tanken eerst nog, want hier is het echt goedkoop: 3,39$/gallon. Er staan allemaal nummers op de berg, iets heel geks. Blijkt dat elk jaar de laatstejaarsstudenten hun afstudeerjaar op de berg schilderen. Een hele tocht! Na een halfuurtje rijden komen we toe bij de EBR, of Experimental Breeder Reactor. Hier is de eerste plaats op aarde waar ze energie produceerden door splijting van atomen. Het was nogal moeilijk om te begrijpen hoe radioactiviteit opgewekt werd en wat men er mee deed, maar we konden overal vrij rondlopen via een genummerde route en een flyer met info die we meekregen. We konden aan de knoppen komen overal en ook zelf werken met robotarmen zoals ze dat deden als ze daar werkten. Alle radioactieve stoffen zaten achter 38 lagen glas!  In 1951 slaagde men er hier voor de eerst keer in om lampen te laten branden op kernenergie. De mensen die erbij waren hadden hun namen op de muur geschreven, dat kon je nog goed zien. Als je in Arco bent, zou het zonde zijn om dit niet te bezoeken, het heeft wel iets, ligt echt in the middle of nowhere. Dan moesten we 4u lang rijden naar Salt Lake City. We passeerden de brandhaarden van gisteren: alles was pikzwart en het stonk heel erg. Aan de rand liepen brandweermannen om te kijken of de brand overal gestopt was en zeker overal geblust was. Af en toe zagen we toch nog een rookruimte. Om 12.30u zijn we bij een subway gestopt om een broodje te eten. Meer is er niet te vinden langs de weg, behalve de Mc do en dergelijke, maar we willen vanavond warm eten in SLC. Het is ook een plaspauze en afwisseling tijdens de lange rit.  Niet veel verder rijden we de stat Utah binnen, nummer 7 dus deze reis. Het zicht is niet zo wijds als het lijkt door de zware witte lucht die er hangt. Het is geen mist, maar komt door de rook. Af en toe valt er zelfs een druppel regen, maar het blijft lekker warm met 88°F.  Het gaat goed vooruit met Metallica op de iPod. Wat een comfort toch in die Amerikaanse auto's: iPod  laadt op terwijl we er naar luisteren, ik typ op iPad die kan opladen in de auto, de gsm laadt op en de nintendo's van de kinderen hebben een oplaadpunt bij hun stoel.
We komen tegen 16u toe bij de Kennecott Coppermine, er zijn wegenwerken, dus het is wel een beetje zoeken, maar we vinden het toch snel. We moeten 5$ betalen voor een permit die we in de auto achter de spiegel moeten hangen. Dan is het nog 4 miles naar boven rijden. Langzaam zien we de mijn tevoorschijn komen. Aan het visitor center bovenaan kunnen we de auto parkeren en in de mijn kijken. Wat is ze groot! Mensen die in Italië al de marmermijnen in Carara bezocht hebben: die zijn peanuts hiertegen! We zien in de diepte veel  vrachtwagens rijden. Geen gewone, maar hele zware met banden 2 keer zo hoog als een volwassene. Ze lijken nochtans niet zo groot uit de hoogte gezien, maar er staat een band tentoongesteld, waar je het goed op kan zien. Er is ook een klein museum bij dat toch wel meer duidelijkheid geeft over hoe alles in zijn werk gaat. Het is ook fijn dat Luc ons vanalles kan vertellen over het proces, omdat zijn klanten ook werken met kopermijnen, in Canada dan. Dat maakt het wel een beetje speciaal. We lopen nog wat rond; het is warm maar er staat erg veel wind. Tegen 17u vertekken we naar het hotel, in SLC zelf. Het is vrij druk op de weg, dus het gaat traag vooruit, ondanks dat er 5 rijvakken zijn op de snelweg.
De kinderen krijgen honger en we stoppen op hun vraag bij Wendy's. Hebben we vanavond meer tijd in de kamer. We merken dat ze daar wel nood aan hebben, om even te chillen en tv te kijken na het douchen.
Zo gezegd zo gedaan. Onze kamer is heel groot, we kregen zelfs een kamer met een sofabed erbij. Ik douch eerst zodat ik daarna de blog kan afwerken en de foto's kan doen, M-L maakt heel de frigobox alleen leeg en vult alle flesjes water in de gang op met vers water (en dat zijn er wel zo'n 10 van 50 cl hoor!) Dat vind ik heel leuk, want normaal was dat al mijn taakje geworden.
Morgen bezoeken we SLC zelf in de voormiddag. Hier is het centrum van de Scientoligy Church. Ik ben eens benieuwd of we er iets van zullen merken, maar het is hier overal elke dag op tv: dat Tom Cruise en Katie Holmes gaan scheiden en zij zijn beiden lid van de Kerk, dus voor wie ze partij moeten kiezen, dat het een smet werpt op hun kerk enz.
We kijken nog naar de slotaflevering van The Event en nadien steek in een eerste was in. Onze kamer ligt tov de laundry dus dat is gemakkelijk.