Dag 22: Zion – Grand Canyon

Hotel: Grand Canyon Lodge - North Rim Aantal miles gereden: 199 miles Hoogste temperatuur: 84°F

Gisteren was iedereen doodmoe, maar toch was het weeral bijna middernacht eer het licht uitging. De airco moest af omdat die te veel blies op Charlotte die ertegen sliep. Dat besloegen we ons vannacht natuurlijk, want het was veel te warm op de kamer. Victor opgestan om iets te drinken, dus ik wakker, dan Luc airco aangezet, weer wakker dus, dan bleek dat hij de fan had aangezet ipv de airco, dus ben ik zelf opgestaan om de airco aan te zetten.  Dan kon ik niet meer slapen. Wat een slechte nacht. Alleen de meisjes sliepen overal doorheen.  Als de wekker 's morgens afgaat, zijn we eigenlijk pas weer in slaap gevallen en hebben niet de moed om al op te staan. Dus nog een uur blijven liggen...dat zal weer pieken vanavond, maar ja, het ging gewoon niet. We zouden beter vroeger gaan slapen, maar er is altijd nog zo veel te doen . als  ik 's morgens de mails check, blaast de airco erg op mijn schouder, met als gevolg een pijnlijke schouder. Hij is helemaal stijf.de eerste keer dat ik iets mis van thuis: een warm kersenpitkusentje! Het ontbijt is maar zo zo, er is geen ei, maar wel wafels die lekkerder zijn dan anders. We eten buiten aan een bank:gezellig en aangenaam warm. Daarna waren we snel ingepakt, we hadden ook niet alles uit de auto gehaald. Het fototoestel nog eens geprobeerd, en alles er tegelijk uitgehaald: batterij, geheugenkaart en lens.....en ....het werkt weer!! Bij het uitchecken zei de vrouw nog dat er deze namiddag weer T-storms verwacht Werden, en dat het echt te vroeg op het seizoen was. We stoppen eerst nog bij een supermarkt om een frans brood te kopen, alle, zo noemen ze dat hier, zijn nog niet in Frankrijk geweest den ik :) We rijden naar Zion NP en zien de buien al hangen in de verte. bij de ingang is het al file:zo'n lange hebben we nog nooit gezien bij een park. Met onze pass mogenwe gelukkig via de personeelsingang binnen rijden. Daarna is het wel druk langs de weg, maar geen file meer. We rijden hier eigenlijk gewoon door op weg naar de Grand Canyon. Het is een prachtig mooi park met gekleurde oranje en witte rotsformaties en vooral veel groene bomen en struiken. We trekken veel foto,s uit de auto, want er zijn bijna geen topsalarissen voorzien langs de weg. Als we aan een tunnel komen, moeten we weer lang wachten. Als er een RV is, mogen er geen auto's tegelijk door de tunnel omdat die zo smal is en regelen ze het verkeer. We vinden dat hij toch nog meevalt van breedte. Na de tunnel begint direct een trail die We normaal zouden doen van een uur. Na kort overleg hebben we besloten om hem niet te doen: we zitten al meer dan een uur achter op de planning en ja kan beter eens terugkomen om dit park volledig en op je gemak te doen. Later langs de weg zijn er wel war stopplaatsen en rotsen waar je op kan klauteren, dus zo gezegd zo gedaan. Ik blijf beneden voor de foto's en op mijn nek. Net als we het park uit zijn, passeren we een bizonranch. Even stoppen dus en de bizons ruiken ons blijkbaar want ze komen weer allemaal drinken aan de poel waar we staan. Best cool, net zoals bij ons koeien in de wei staan. We vervolgen onze weg en krijgen al de eerste regendruppels. We passeren plots een gesloten taverne in de rotsen. Victor en ik dachten van hè waar kennen we dat van? En 5 min later zien we Mosqui Cave langs de weg. Hier zijn we 2 jaar geleden ook gepasseerd en zelfs binnen gegaan! Toen was het erg heet, nu reverentie het ondertussen hard en het koelt af. We rijden Kanab binnen, zien de winkel waar we toen donuts kochten en de movie set waar we ze opaten. Oh, dat is grappig! We waren van plan om hier iets te eten, maar vinden niks. Het dorp is zo goed als verlaten. Net als we besloten om dan in de auto maar picknick te eten, we wilden dat vanavond in the grand Canyon doen, zie ik de bekend M in een zijstraat. Ok, daarheen dus! We eten een slaatje met warme gegrilde kip. Een cola van gelijk welk formaat kost hier maar 1$,  en mag je gratis heropvullen, dus dat doen we dan ook. Ondertussen zien we op tv over de schootgingen Denver. Hebben jullie dat gehoord in België ophet nieuws?tijdens de première van de nieuwe Batmanfilm ( dacht ik toch), is iemand in de zaal in het wilde weg beginnen schieten. Er zijn voorlopig 12 doden en 58 gewonden. Het is hier overal special news. We rijden verder door groene wouden, dan weer met afgebrande bomen. Af en toe krijgen we een beetje regendruppels, maar we zien in de verte grote bliksemschichten. De temperatuur is ondertussen gezakt naar 58°F. We zetten de airco af en de verluchting zelfs een beetje op warm. Als we toekomen in Grand Canyon NP, hangt er een blad op van 50% kans op regen. Volgens de ranger hebben we geluk, want het is lekker fris en de buffels zijn nu uit de heuvels naar beneden gekomen. Inderdaad, 1 km verder staan ze alweer. We rijden eerst naar de enige logde in het park, waar we verblijven. Dat is wel slecht geregeld vinden we. Er is een centrale parking, en de cabines liggen in een soort resort bij elkaar. Wij hebben een cabin met 2 slaapkamers, en die liggen blijkbaar allemaal aan d era,d van de Canyon. Maar dat betekent wel verst van de parking. De bomen achter de cabin zijn trouwens al erg hoog, dus van zicht is er niet echt sprake. Direct aan de lobby begint een korte trail naar Brigt Angels Point. Daar krijgen we een eerste prachtig zicht op de Canyon. Het is hier wel druk,en aanschuiven voor een foto op het mooiste plekje. We stappen naar onze cabin, maar ze ligt zo ver van de parking en de zon begon net te schijnen, dat we besluiten om de bagage niet uit te laden, maar eerst het park gaan bezoeken. We rijden eerst naar het allereerste punt, Cape Royal, ongeveer 45 min rijden. Wat we daar zien is overweldigend mooi! Dit is zeker en vast mooier dan de South Rim! Je hebt echt het gevoel in de canyon zelf te staan. Sommige delen worden beschenen door de zon, anderen zitten al in de schaduw, roofvogels vliegen boven onze hoofden.  Dit is echt een van de mooiste natuurfenomenen die we al gezien hebben! We kunnen het iedereen aanraden. Je verwacht dit zicht ook niet als je door de dennenbomen rijdt. op de weg terug doen we nog alle uitzichtpunten aan. Ze zijn allemaal erg mooi. We doen ook weer een poging om een foto van ons 5 te bemachtigen... Het wordt al laat, en de zon is ondertussen gaan liggen. Omdat we niet uitgepakt hebben, kunnen we onderweg eten. We eten van het Frans brood dat echt superlekker is! Zo snel hebben we nog nooit gegeten. e rijden nog naar een laatste uitzichtpunt aan een andere kant en dan keren we terug naar de cabin. Daar ziet m-l al direct een mot zitten. Er staan ook 2 muizenvallen: betekent niet veel goeds! Ik heb de schrik goed te pakken. We nemen alleen het noodzakelijke uit de auto mee naar binnen. Er is toch geen plaats om veel te zetten. De meisjes blijven in de cabin, terwijl wij nog eens naar de lobby lopen. Daar staan allemaal stoelen opgesteld met zicht op de Canyon. We zitten er even in neer, terwijl Luc wat foto's probeert te trekken. We kopen nog wat souvenirs en keren naar de cabin terug. Ze vroegen zich al af waar we bleven. Dan vinden we een dikke spin in de gordijnen boven ons bed: eeeeeeek! Dan nog een mot rond de lamp, dan nog 2 spinnen, het houdt niet op. Wie ons kent weet dat wij dat helemaal niet appreciëren en dus gaan we geen goede nacht tegemoet! Bah, het is hier echt niet proper, overal spinnenwebben enzo, morgen toch zeggen bij het uitchecken. Ok, je logeert in een NP, maar ze mogen het wel onderhouden. Vorige parken waren ook basic, maar tenminste heel proper!  Morgen belooft niet veel beter te worden in Monument Valley. hebben we geboekt op aanraden van mensen op hèt forum, maar ik vrees dat dat ook zo niet ons ding zal worden. Hebben gekeken of we het nog konden annuleren, maar dat kon maar tot vandaag, helaas. We zullen wel zien. Nu zullen de campeerders onder jullie wel eens goed lachen met ons, maar ja, nu weten wij het wel zeker: wij gaan nooit of nooit kamperen! Al die beestjes...brrrr!